BH X TIFANY
HUOT-MARCHAND

HOE VER KUN JE GAAN ?
met Tifany Huot-Marchand

Waarschijnlijk veel verder dan je je kunt voorstellen.
Alleen in extreme situaties zie je waartoe je echt in staat bent. Tifany Huot-Marchand kan daar veel over zeggen.

Jarenlang heeft ze alles gegeven om te schitteren in de professionele shorttrackschaatsen-sport en de top te bereiken. Discipline, doorzettingsvermogen, het vermogen om te lijden, toewijding... Tifany geloofde zeker dat ze haar lichaam en geest tot het uiterste dreef om te schitteren aan de top van de sport. Maar... wat gebeurt er als ze te maken krijgt met iets dat veel gecompliceerder is dan de strijd om een WK-medaille?

Door een ernstig ongeluk belandde ze in een rolstoel. Toen realiseerde ze zich dat ze nog steeds verder kon gaan dan ooit tevoren. Allemaal om het doel te bereiken om weer te kunnen lopen. En dat heeft ze niet alleen bereikt; vandaag de dag is ze een
BH-ambassadeur en heeft ze een lange lijst uitdagingen voor de boeg na het winnen van de belangrijkste race van haar leven.

Tifany's sportgeschiedenis is merkwaardig. Ze kwam bijna per toeval bij het explosieve shorttrackschaatsen terecht. Ze was nog niet eens aan het schaatsen toen ze op aanmoediging van haar buurman bij een club in de buurt kwam. Schaatsen hield haar helemaal in de ban. Maar... waarom de discipline shorttrack? “Wat ik leuk vind aan deze sport is natuurlijk de snelheid, maar ook de inzet, de strategie, de tactiek, het racen!”

Ze zagen al snel dat Tifany talent had. Daar begon een razendsnelle sportcarrière. “Het eerste jaar als team heeft me voor het leven getekend. We gingen van twee trainingen per week naar twee trainingen per dag. En toen waren we 900 kilometer van onze ouders vandaan. Veel verandering, nieuw leven!”. Niet zomaar een nieuw leven, een leven in een veeleisende omgeving als de professionele sport.
Haar cijfers spreken voor zich.

“Bijna 13 jaar lang ben ik naar alle World Cups, Franse, Europese en Wereldkampioenschappen geweest. Ik heb ook twee keer meegedaan aan de Olympische Spelen. Ik ben altijd erg trots geweest om de kleuren van Frankrijk te dragen."

Ze was Europees kampioen en tweede in de World Cup. "Het gevoel om een race te voltooien en een medaille te winnen is voor mij onbeschrijfelijk".

Met zoveel jaren competitie op het hoogste niveau is het normaal om het gevoel te hebben dat je de situatie altijd onder controle hebt. Er zijn immers duizenden uren voorbereiding en honderden wedstrijden waarin je ervaring opbouwt. Maar in het leven kan alles in een paar seconden veranderen. En Tifany heeft dit aan den lijve ondervonden. Een harde val tijdens een wedstrijd zou haar leven voor altijd tekenen.

Op 9 oktober 2022 maakte ik een vreselijke val tijdens een wedstrijd. Ik raakte verlamd. Dit is veruit het zwaarste gevecht van mijn leven. Tot op de dag van vandaag.
Na dit ongeluk vertelde de chirurg me dat ik waarschijnlijk nooit meer zou lopen.Ik heb dat nooit willen geloven. Ik heb gevochten, zelfs meer dan tijdens een wedstrijd.

De toewijding, toewijding, inzet en opoffering die ze aan de sport had gewijd, gingen naar een ander niveau. Maar deze keer was het een andere wedstrijd. Een wedstrijd waarvan ze nooit wist wanneer hij zou eindigen. Ze wist niet eens of ze ooit zou kunnen finishen.

“Ik heb veel tijd doorgebracht in het ziekenhuis en het revalidatiecentrum. En ik moest alles opnieuw leren. Lopen, alleen eten, alleen wassen, schrijven... alles! Gelukkig had ik mijn vriend, mijn familie en mijn vrienden. Zij hebben me enorm geholpen bij dit herstel.”

En daar kwam alles om de hoek kijken wat ze tijdens het sporten had geleerd. En alle uren die ze aan haar lichaam en geest had besteed. “Sport heeft me gered. Het feit dat ik een topsporter ben, hielp me om te herstellen en daarna kreeg mijn geest een boost door het verlangen om weer te gaan sporten. Ik dacht daar absoluut ELKE DAG aan.”

Eindelijk kwam de eerste overwinning in deze nieuwe race. Weer lopen. Het leek misschien alsof dat het doel van deze wedstrijd was, maar Tifany was klaar om voor meer te gaan. Niet tevreden zijn met die eerste overwinning. Het volgende doel zou zijn om weer te gaan sporten. En daar kwam het wielrennen om de hoek kijken.

“Ik rijd al heel lang op een racefiets. Toen ik nog schaatste, fietste ik al. Ik heb het altijd leuk gevonden om mezelf op de fiets uit te dagen. Voor onze shorttracktraining deden we veel tijdritten op de fiets. Ik vond het altijd leuk. Versloeg veel jongens, had altijd de beste tijd en het beste klassement van meisjes. Nadat ik voor het eerst na het ongeluk weer kon lopen, wilde ik graag sporten. De eerste sport die ik kon doen was fietsen, statisch, maar toch fietsen. Ik was zo blij.”

Hier kwamen verschillende voordelen van fietsen als sport om de hoek kijken. Het is een zeer vriendelijke sport voor de spieren en in het algemeen voor het lichaam. Het is niet gevoelig voor blessures of fysiek ongemak: "Wielrennen was al een sport die ik vroeger erg leuk vond, dus het was logisch dat ik na het ongeluk voor deze sport koos. Bovendien bezorgt wegwielrennen me heel weinig pijn in vergelijking met bijvoorbeeld hardlopen."

Fietsen is een gevoel van vrijheid.Ik vind het echt leuk. Ik ben graag buiten, geniet van de natuur en ben graag in de buitenlucht.

"Ik hou echt van fietsen op de weg. Ik doe een beetje aan mountainbiken, maar ik voel me er niet prettig bij. Waarom probeer je het niet eens met baanwielrennen?"

Tifany Huot-Marchand op Spotify Spotify

Zozeer zelfs dat ze, na het bereiken van het nieuwe doel om terug te keren in de sport, alweer een nieuw en ander doel heeft gesteld. Dit keer in de vorm van uitdagingen op de fiets.